تحلیل الگوهای مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی(مورد مطالعه: منطقه 7 شهرداری تهران)

ایستگاه های آتش نشانی از جمله مراکز مهم و حیاتی خدمات رسانی در شهرها هستند که نقش مهمی در تأمین ایمنی و آسایش شهروندان و توسعه شهرها دارند. بدیهی است خدمات رسانی به موقع ایستگاه های آتش نشان بیش از هر چیز مستلزم استقرار آنها در مکان های مناسب است که بتوانند در اسرع وقت و بدون مواجه شدن با موانع و محدودیت های محیط شهری از یک سو و با ایجاد کمترین آثار منفی بر زندگی ساکنان شهر از سوی دیگر، به محل حادثه برسند و اقدامات امداد را به انجام برسانند.عوامل متعددی در مکان یابی تأسیسات و تجهیزات شهری دخالت دارند که تحلیل همه جانبه آنها به وسیله روش های سنتی مکان یابی به دلیل حجم زیاد داده ها امکان پذیر نیست. از طرفی ، عدم توجه به این عوامل در مکان یابی تأسیسات و تجهیزات شهری موجب هدر رفتن سهم عمده ای از منابع مادی و از دست دادن حجم زیادی از انرژی و نیروی کار انسانی در شهرها گردیده است.لذا استفاده از ابزار تحلیل گر توانمندی چون gis که بتواند با حجم وسیعی از داده ها کار کند، ضروری است. ایستگاه های آتش نشانی موجود منطقه 7 در قسمت های شمال ، مرکز و جنوب منطقه واقع شده اند و قسمت های شمال شرقی و جنوب غربی منطقه خارج از سطح پوشش آنها قرار می گیرند .همچنین ایستگاه های آتش نشانی موجود از لحاظ موقعیت مکانی دارای ضعف های مهمی مانند واقع شدن در معابر یک طرفه ، پوشش ندادن کل منطقه و جز اینها هستند. در این پژوهش به کمک تلفیق مدل تحلیل سلسله مراتبی و منطق ارزش گذاری لایه ها در gis، مدلی برای مکانیابی ایستگاه های آتش نشانی ارائه می شود. این مدل بر روی منطقه 7 تهران پیاده شده است و در نهایت سایت هایی به منظور احداث ایستگاه های آتش نشانی جدید پیشنهاد شده اند که با کمک ایستگاه های موجود قادر خواهند بود کل منطقه را تحت پوشش قرار دهند. کلید واژه: ایستگاه آتش نشانی، مکان یابی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، تحلیل سلسله مراتبی، منطق ارزش گذاری لایه ها، منطقه 7 شهرداری تهران